Ujednolicona i skuteczniejsza ochrona prawna tajemnic przedsiębiorstwa na terenie całej Unii Europejskiej to priorytetowy cel najnowszej dyrektywny z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem.
Dyrektywa wprowadza pojęcie tajemnicy handlowej, która obejmować ma informacje spełniające następujące kryteria:
- poufność – całość informacji lub ów informacje w szczególnym zestawieniu czy zbiorze elementów, które nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które zwykle zajmują się tym rodzajem informacji,
- wartość handlowa – informację mają wartość handlową dlatego, że są objęte tajemnicą,
- podjęcie działań dla utrzymania informacji w tajemnicy – informacje poddane zostały przez osobę, która zgodnie z prawem sprawuje nad nimi kontrolę, rozsądnym, w danych okolicznościach, działaniom dla utrzymania ich w tajemnicy.
Dyrektywa wskazuje na okoliczności, w których pozyskanie, wykorzystanie i ujawnienie tajemnicy handlowej jest zgodne i sprzeczne z prawem i daje posiadaczowi tajemnicy handlowej prawo do zastosowania, przewidzianych w dyrektywnie, rozwiązań i środków zaradczych. Czynnikiem kwalifikującym takie działanie jako niezgodne z prawem, jest brak zgody posiadacza tajemnicy handlowej. W przypadku wykorzystanie tajemnicy handlowej przez stronę trzecią, niezaangażowaną bezpośrednio w jej pierwotne bezprawne pozyskanie, wykorzystanie lub ujawnienie, będzie to sprzeczne z prawem, w każdym przypadku, gdy osoba ta wiedziała lub powinna była wiedzieć o takim pierwotnym bezprawnym działaniu.
Ponadto, nowe przepisy ustanawiają środki ogólne, procedury i środki prawne, które należy udostępnić posiadaczowi tajemnicy handlowej w przypadku bezprawnego pozyskania, wykorzystania lub ujawnienia tajemnicy handlowej przez stronę trzecią. Środki te podzielone zostały na dwie kategorie: środki tymczasowe i zabezpieczające oraz środki wynikające z orzeczenia co do istoty sprawy.
W ramach środków tymczasowych i zabezpieczających dyrektywa nadaje następujące instrumenty prawne:
- tymczasowe zaprzestanie lub zakaz wykorzystywania lub ujawniania tajemnicy przedsiębiorstwa,
- zakaz produkcji, oferowania, wprowadzania do obrotu lub użytkowania towarów stanowiących naruszenie, bądź przywozu, wywozu lub przechowywania towarów stanowiących naruszenie do tych celów,
- zajęcie lub przekazanie towarów, w stosunku do których istnieje podejrzenie, że stanowią naruszenie, aby zapobiec wprowadzeniu ich do obrotu lub ich przepływowi na rynku.
Natomiast środki wynikające z orzeczenia co do istoty sprawy obejmują nakazy sądowe i środki naprawcze, które sąd może nałożyć na sprawcę naruszenia, np. nakaz zaprzestania ujawniania tajemnicy, zakaz produkcji lub wprowadzania do obrotu towarów stanowiących naruszenia prawa czy też nakaz przyjęcia stosownych środków naprawczych, tj. wycofania z rynku towarów stanowiących naruszenie, pozbawienie ich cech stanowiących to naruszenie, w ostateczności zniszczenie lub wycofanie z obrotu.
Kraje członkowskie UE mają także zagwarantować możliwość dochodzenia odszkodowania oraz żądania opublikowania orzeczenia sądowego stwierdzającego naruszenie tajemnicy handlowej przedsiębiorstwa.
Na zmianę przepisów kraje członkowskie mają czas do 9 czerwca 2018 roku. Na gruncie polskiego prawa doprecyzowania wymagać będzie zwłaszcza, zawarta w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, definicja tajemnicy przedsiębiorstwa, będąca odpowiednikiem tajemnicy handlowej.
